Weronika Wójcik:

„Moje doświadczenie przekłada się na twoje zdrowie”

Od ponad 15 lat pomagam jako wolontariuszka w Szpitalu Wojewódzkim. Na tym serwisie dzielę się swoją wiedzą w prosty i zrozumiały dla każdego sposób.

Moja historia – czyli Jak zostałam pielęgniarką i blogerką

Nazywam się Weronika Wójcik i od ponad piętnastu lat wspieram pacjentów jako wolontariuszka w Szpitalu Wojewódzkim. To właśnie tam, na szpitalnych oddziałach, zrozumiałam, jak ogromne znaczenie ma empatia, rozmowa i wiedza przekazana w prosty sposób. Praca z chorymi nauczyła mnie, że nie liczy się tylko leczenie, ale również zrozumienie — a to zaczyna się od informacji, które są jasne, spokojne i dostępne dla każdego.

Codziennie obserwuję, z jakimi trudnościami mierzą się pacjenci i ich bliscy. Często czują się zagubieni, pełni lęku i pytań, na które trudno znaleźć odpowiedź w medycznych broszurach czy internecie. Dlatego stworzyłam to miejsce — serwis, w którym tłumaczę zagadnienia związane ze zdrowiem, chorobami i opieką w sposób przystępny, ludzki i pozbawiony niezrozumiałej terminologii.

Na blogu piszę o tym, jak dbać o zdrowie, na co zwrócić uwagę w badaniach, jak przygotować się do wizyt lekarskich czy jak wspierać bliskich w trakcie leczenia. Wszystko, o czym piszę, opieram na własnych doświadczeniach i realnych sytuacjach, które spotykają ludzi każdego dnia.


Moje doświadczenie przekłada się na twoje zdrowie. Mam nadzieję, że znajdziesz tu odpowiedzi, których szukasz — i że poczujesz się zaopiekowany nie tylko jako pacjent, ale przede wszystkim jako człowiek.

Więcej o mnie

Co znajdziesz na moim blogu?

Porady zdrowotne – jak zadbać o siebie, kiedy czujesz się źle, co warto wiedzieć o objawach i badaniach.
Wskazówki organizacyjne – jak poradzić sobie w szpitalu, jak przygotować się do wizyty lekarskiej, co zabrać na SOR.
Wsparcie psychiczne – jak rozmawiać z bliskimi o chorobie, jak nie zgubić siebie w procesie leczenia.
Historie pacjentów – anonimowe, ale prawdziwe, pokazujące codzienność, której nie widać w statystykach.

Artykuły

Moja Historia

15 mar 2009
  • Pierwszy dzień jako wolontariuszka w szpitalu

To był mój pierwszy krok w świat wolontariatu. Pamiętam, jak bardzo się stresowałam, a jednocześnie czułam, że jestem tam, gdzie powinnam. Pomagałam pacjentom na oddziale internistycznym – głównie w prostych sprawach, ale każdy uśmiech był dla mnie nagrodą.

🗓️ 12 sie 2013
  • Zaczęłam prowadzić własny dziennik pracy w szpitalu

Zrozumiałam, że każdy dzień w szpitalu to osobna lekcja – nie tylko medyczna, ale przede wszystkim ludzka. Zaczęłam zapisywać historie pacjentów, ich pytania i moje przemyślenia. Te zapiski stały się fundamentem dla przyszłego bloga.

20 lut 2018
  • Powstał pomysł na stworzenie bloga

Po latach spisywania doświadczeń i rozmów z pacjentami, postanowiłam stworzyć przestrzeń w internecie, gdzie będę mogła dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem. Nie jestem lekarką ani pielęgniarką, ale wiem, jak rozmawiać z pacjentem i co go naprawdę interesuje.

04 wrz 2024
  • Nawiązałam pierwszą współpracę z inną blogerką zdrowotną

Połączyłyśmy siły z blogerką zajmującą się zdrowiem psychicznym. Wspólnie przygotowałyśmy serię wpisów o wsparciu emocjonalnym dla pacjentów onkologicznych i ich rodzin. To był pierwszy raz, gdy mój blog wybrzmiał szerzej.

weronika grupowe zdjecie

“

“Weronika jest prawdziwym aniołem, Bezinteresownie pomaga nam w pracy od wielu lat”

dr Tomasz Wróbel
Dr. Maciejewski

Kardiolog

Życie z chorobą: Pytania, których często nie zadajesz, ale bardzo chcesz znać odpowiedź

Zdrowie to coś więcej niż tylko diagnozy i leki. To także niepewność, pytania, zagubienie… i potrzeba wsparcia. Na tej stronie staram się odpowiadać na najczęściej pojawiające się pytania, które słyszę od pacjentów i ich bliskich. Zamiast medycznego żargonu – prosty język. Zamiast obojętności – zrozumienie. Bo każdy z nas może kiedyś znaleźć się po drugiej stronie.

Zabierz ze sobą wcześniejsze wyniki badań, listę przyjmowanych leków i ewentualnych objawów (z datami i częstotliwością). Zapisz też pytania, które chcesz zadać lekarzowi – w stresie można o wielu sprawach zapomnieć. Jeśli to możliwe, przyjdź z kimś bliskim – druga para uszu często wyłapie więcej informacji.

Tak, bo wiele chorób rozwija się po cichu – bez bólu, gorączki czy innych sygnałów alarmowych. Regularne badania, takie jak morfologia, OB, badania moczu, EKG czy USG jamy brzusznej mogą wykryć problem, zanim da objawy. Profilaktyka to forma dbania o siebie – nie z lęku, ale z odpowiedzialności.

To naturalne, że się boisz – każdy z nas się boi. Daj sobie prawo do tych emocji. Porozmawiaj z kimś zaufanym, zrelaksuj się przed wizytą (muzyka, spacer, oddechy), a jeśli czujesz, że lęk paraliżuje – nie bój się skonsultować z psychologiem. Strach nie czyni cię słabszym. Czyni cię człowiekiem.

Zatrzymaj rozmowę i poproś o wyjaśnienie prostszym językiem. Masz do tego prawo. Możesz też poprosić o zapisanie informacji na kartce lub w aplikacji, by móc wrócić do nich później. Dobrym pomysłem jest prowadzenie zeszytu pacjenta – do zapisków z każdej wizyty.

Bądź obok. Słuchaj więcej niż mówisz. Pomagaj w praktycznych rzeczach – zakupach, umawianiu wizyt, czy nawet wspólnym oglądaniu filmu. Nie pytaj „jak się czujesz?” zbyt często – zamiast tego zapytaj: „na co masz dzisiaj siłę?”, „chcesz pogadać czy pomilczeć?”. Obecność to najcenniejsze lekarstwo.